Joanna Wronko – viool
Nina Broeva – viool
Frederik Boits – altviool
Pamela Smits – cello
Frank van de Laar – piano
Dit moet je horen liefste. Deze muziek is uitzonderlijk,……..
Op een dag kwam de jonge Brahms onaangekondigd aankloppen bij huize Schumann, met in zijn binnenzak een aanbevelingsbrief van hun gemeenschappelijke vriend, de violist Joseph Joachim. Brahms speelt zijn sonates voor aan Robert Schumann, die hem plotseling vraagt te stoppen met spelen. Hij snelt weg om zijn vrouw Clara erbij te halen en duwt haar in een stoel met de woorden: ‘Dit moet je horen, liefste. Deze muziek is uitzonderlijk, zoiets heb je nog nooit gehoord!’ Het is het begin van een innige en levenslange vriendschap tussen de drie.
Grote hoeveelheden volgeschreven muziekpapier van Brahms, die vaak gekweld werd door zelfkritiek, belandden in zijn haardvuur. Gelukkig bleef de Sonatensatz voor viool en piano, een verjaarscadeau van Brahms, dan 20 jaar, aan Joachim, dat lot bespaard!
Voor de pauze horen we ook het glorieuze pianokwartet van Robert Schumann. Geschreven tussen periodes van zware depressiviteit is dit stuk juist vol van intense levensvreugde. Het is gecomponeerd met zijn vrouw en muze Clara, zelf een groot pianiste, in gedachten, die het stuk ook in première bracht.
Robert Schumann omschreef Brahms’ enige pianokwintet als een symfonie in pocketformaat. Het werk zag het levenslicht eerst als strijkkwintet, maar kwam ook in de openhaard terecht, omdat Joachim het simpelweg te moeilijk vond. Brahms herschreef het als sonate voor 2 piano’s, maar dat vond Clara te veel als een arrangement klinken en adviseerde om het opnieuw te herschrijven, als pianokwintet. Een briljant advies! Brahms voltooide het werk in zijn definitieve vorm en schiep daarmee volgens velen het mooiste pianokwintet aller tijden.
Innige Vriendschappen
Johannes Brahms
Sonatensatz: Scherzo voor viool en piano in c-klein, opus postume
Robert Schumann
Pianokwartet nr. 1 in Es-groot opus 47
– pauze –
Johannes Brahms
Pianokwintet in f-klein opus 34
